Vrijdag 14 juni
Deze keer Rome kwam min of meer onverwacht. Daarnaast was het de afgelopen tijd op alle vlakken behoorlijk druk. Het gevolg was dat ik gisteravond bezig was om voor S&S-reizen nog enkele zaken te regelen voor de busreis naar Umbrië (die over anderhalve week vertrekt) en voor de reis naar Armenië in september en tevens het koffer voor deze week Rome moest inpakken en proberen niets te vergeten.
Vanochtend redelijk op de automatische piloot samen met Bianca Dax afgeleverd op zijn logeeradres en vervolgens zonder problemen naar Charleroi gereden. Daar soepel door alle plichtplegingen gehobbeld en vervolgens in een overvolle en smerige vertrekhal gewacht op ons vertrek. Ook de vlucht, zij het met 20 min. vertraging, ging snel en soepel en toen stonden op Romeinse bodem. Nog steeds niet beseffend dat we eindelijk weer in Rome zijn. Met de shuttelbus naar Termini en vandaar uit met de metro naar Piazza Barberini vlak bij ons hotel. Helaas blijkt een deel van de metrolijn A, uitgerekend ons deel, gesloten. Met de bus zie ik niet zitten, dus dan maar 20 min. lopen. Ondanks de 34 graden gaat dat prima. Inchecken, koffer uitpakken. Terug naar de balie want airco, Wifi en kluis werken niet. De Airco blijkt gekoppeld met diverse kamers en aangezien enkele medebewoners het met 34 graden nog niet warm genoeg hebben en dus de airco op standje verwarmen hebben staan, gebeurt er bij ons weinig op het gebied van koeling. Probleem is snel verholpen. Bij de kluis is het een kwestie van flink meppen en dan gaat het deurtje wel open en de Wifi ... blijft traag.
Dan is het tijd voor een drankje en een hapje. We zitten dichtbij de Trevifontein, dus daar lopen we naar toe. Vervolgens door naar het Pantheon met zijn gezellige Piazza della Rotonda. Vreemd genoeg is het er vandaag helemaal niet gezellig. Twee restaurants zijn dicht en geen parasols bij de overige terrassen. Ziet er niet aantrekkelijk uit. We besluiten terug te lopen naar het Piazza Sant’ Ignazio. Dit prachtige intieme pleintje heeft één restaurant en dat ziet er leuk uit en daar gaan we zitten. Het blijkt een gouden keuze. Een super enthousiaste cameriere (ober), een ouder Spaans echtpaar aan de ene kant naast ons en enkele Amerikanen uit Dalas Texas aan de andere kant. Iets verderop een tafel Belgen, een Zuid-Afrkaans stel en waarschijnlijk Britten in sjiek op een motor. Hoe internationaal wil je het hebben.
Mooie verhalen (toch geweldig dat je als Nederlander bijna alles kunt volgen), heerlijk eten en drinken. Nu zijn we eindelijk ‘geland’ en kan de vakantie beginnen. Fototoestellen worden tevoorschijn gehaald en de eerste avond opnames zijn gemaakt. Si, siamo arrivati à Roma.
Zaterdag 15 juni
Twee late espresso’s, een kapotte (lees: continu knipperende) buitenlamp voor het raam, een te goed gekoelde kamer en een zeer
vroege leging van de glascontainer onder ons raam leveren allemaal samen....juist ja, slechte nachtrust. Op naar het ontbijt op de 5e. Italiaans goed zal ik maar zeggen. Alles meer dan een
cornetto con marmellata is meegenomen. Nee hoor de keuze is prima, alleen wat rommelig allemaal. Met het uitzicht op de 5e is ook niks mis mee: Palazzo Quirinale (maar die zit ook om de hoek), de
Sint Pieter, de Gianicolo(heuvel) en het dak van het Pantheon. Om op de 5e te komen gebruiken we de lift. De bijzondere handleiding, die proefondervindelijk tot stand komt, maakt het ‘ritje’
bijna een onderneming.
Deze week gaan we niet voor de bij uitstek toeristische trekpleisters. We willen het onbekende Rome zoeken en starten bij het Palazzo Barberini. Ooit gebouwd voor een pausen familie, nu een
museum. Het gebouw is imposant, maar heeft wel wat achterstallig onderhoud. Op het bijgelegen piazza Barberini staat de fontana di Tritone; een fontein van hoe kan het ook anders Bernini. Vanaf
dit plein zijn we zo bij de obelisk boven aan de Spaanse trappen en omdat het al warm is en de trappen van boven minder indrukwekkend zijn als van beneden, lopen we verder richting de Villa
Medici. Daar vervolgen we de weg naar beneden om weer in de stad te komen. We lopen vooral de minder bekende weggetjes richt Piazza del Popolo. Vooral die minder bekende weggetjes bezitten
schitterende doorkijkjes, binnenplaatsjes of geveltjes.
Op mijn bucketlist voor deze reis staat het Ara Pacis Augustae, het vredes altaar van Augustus. Door de senaat en het volk van Rome geschonken aan keizer Augustus in 9 n. Chr. na onderwerping van Frankrijk en Spanje aan het Romeinse Rijk en de daarop volgende vrede.
Nu een museum langs de Tiber. Door de glazenwand van het museum gelukkig zichtbaar. Jammer genoeg zijn de museumkosten in Rome voor niet Italianen best hoog en voor elke Romeinse steen heeft men
wel een museum bedacht, dus daar is geen beginnen aan. In dit geval dus nog genoeg te zien door het glas.
Langs de Tiber lopend houden we mooi zicht op het paleis van Jusititie, de Engelenburcht en de St. Pieter. Nu in de zomer staan er zelfs eettentjes en barretjes direct langs de Tiberoever, waar
het goed toeven is leert de ervaring. Ter hoogte van de Ponte Sant’Angelo, lopen we de stad weer in. Ook nu weer zigzaggend door de smalle straatjes rondom de Via dei Coronari richting Piazza
Navona. Een voor mij nieuwe ervaring is het bezoek aan het door Bramante ontworpen klooster behorende bij de Chiesa di Santa Maria della Pace. Deze barokke kerk is al bijzonder fraai om te zien,
ook de kloostergang van het klooster (nu deels een museum) is vrij te bezoeken met op de eerste etage een prima lunchroom.
Bij het Piazza Navona aangekomen bezoeken we de archeologische opgravingen onder het plein, het vroegere stadion van keizer Domitianus. Dit stadion werd gebruikt voor de van oorsprong Griekse
sporten zoals diverse loopafstanden, worstelen, speerwerpen, discusgooien, maar ook voor literaire voorstellingen. Op de resten zijn nu de woningen rondom het door de pausenfamilie Pamphili
opgeknapte plein gebouwd. Een duur bezoekje: de prijs staat totaal niet in verhouding met wat je ervoor krijgt.
Via de ‘politieke wijk’ van Rome, met de zetel van de senaat en het huis van afgevaardigden (palazzo di Montecitorio) lopen we richting Trevifontein en vervolgens naar ons hotel. We sluiten de
dag af bij visrestaurant Il Corsaro aan de overkant van de straat. Staat hoog aangeschreven in de reviews en dat is volkomen terecht.
Zondag 16 juni
Zoals ik al eerder vertelde heb ik een bucketlist voor deze reis opgesteld. Het museo dei fori imperiali, ookwel het museo foro Traiano ( het forum van Trajanus inclusief de in zijn naam gebouwde
markten) genoemd, staat daar hoog genoteerd. Rondom de Via dei Fori Imperiali (de door Musolini aangelegde weg tussen het Piazza Venezia en het Colosseum) liggen de fora van Trajanus, Augustus,
Caesar, Nerva en de Tempel van de Vrede. Die van Trajanus heeft mij altijd bijzonder aangesproken omdat die het meeste afwijkt van de overigen. De halfronde markten zijn uniek, evenals zijn
overwinningszuil vanwege de onderwerping van Dacia (huidige Roemenië).
Vandaag staan het gebied rondom het
Colosseum en de verschillende fori op de planning, dus het gaat er eindelijk van komen. De entree is ook nu weer stevig, maar blijkt het wel waard te zijn. We kunnen op verschillende niveaus van
de markten rondneuzen, zowel binnen als buiten. In de voormalige rechthoekige marktstallen zijn nu autenthieke marmeren fragmenten van het forum van Trajanus te zien met daarbij de noodzakelijke
uitleg. Het geheel geeft een goed beeld van hoe het er ooit uitgezien heeft. Zo is de Quirinaal heuvel deels afgegraven om het forum van Trajanus te kunnen bouwen. De halfronde markten dienden
als grondkering voor deze afgraving.
Na dit bezoek lopen we langs de
overige fora richting Colsseum. De werkzaamheden van de metrolijn C hebben een grote (visuele) impact. Vanwege het nieuw te bouwen ondergrondse station zijn alle oudheden zwaar gestut en staan
overal afscheidingswanden om de bouwput aan het oog te onttrekken en daarmee ook het Colosseum. Dat zal helaas de komende jaren zo blijven. Gelukkig is er vanaf de ingang naar het Forum Romanum
(de Via Sacra), nog wel een schone foto te maken.
Na het Colosseum (we zijn niet naar
binnen geweest) lopen we langs het Forum Romanum terug naar de Capitool heuvel. Omhoog klimmend richting het Piazza Campidoglio hebben we een mooi uitzicht op het Forum en de Palatijnse heuvel.
Het Piazza is misschien wel het mooiste pleintje van Rome. Ontworpen door Michelangelo rondom het stadhuis (Palazzo dei Senatori) en het Palazzo Nuovo en het Palazzo dei Conservatori (beiden
onderdeel van de Capitolijnse musea) met in het centrum het bronzen ruiterstandbeeld van keizer Marcus Aurelius. Dit alles nu vereeuwigd op het 50c Euromuntstuk van Italië.
Zo ongeveer tegen de Capitoolse
heuvel aangebouwd vinden we ook het Altaar des Vaderlands, met de eeuwige vlam voor gevallen soldaten. Dit monument is tevens ook het monument voor de eerste koning van Italië, Victor Emmanuël
II, wiens ruiterstandbeeld niet gemist kan worden. Vandaag open voor publiek, dus daar maken we graag gebruik van. De uitzichten vanaf de verschillende niveaus zijn fantastisch.
Geweldig om zo’n hele dag in alle
rust te kunnen genieten van de oudheid en cultuur die deze stad ons te bieden heeft. We hebben nog wat dagen te gaan en dat komt goed uit, want onze bucketlist is nog niet
afgevinkt.
Maandag 17 juni
De volksbuurt
Trastevere staat in bijna elk programma van de Romereiziger, vanwege het authentieke en volkse karakter.
Feitelijk worden
maar een paar straatjes bezocht, rondom de Santa Maria in Trastevere. De wijk is natuurlijk groter dan die paar straatjes en ik ben benieuwd of daar ook iets te beleven valt. Vandaag dus die kant
op en omdat we er bijna langs komen stoppen we bij de Santa Maria in Cosmedin. Dat zegt u waarschijnlijk niks, maar de Bocca della Verita wellicht wel. Deze ‘mond van de waarheid’ staat in het
portaal van dit kerkje. Het is een soort ‘molensteen’ met daarop een gezicht met open mond. Hand erin en je bent hem kwijt als je een leugenaar bent, zo gaat het verhaal. De rij is enorm...
gelukkig kun je door het hek ook een prima foto maken en het waren allemaal eerlijke gasten.
Hier
tegenover liggen ook nog twee kleine mooie tempeltjes. Een ronde gewijdt aan Hercules en een Grieks uitziende aan Portunus.
We steken de
Tiber over naar Trastevere. Dit onbekende stukje Trastevere laat aanvankelijk haar volksbuurt charme zien, maar dat gaat al snel over in een saaie kantorenbuurt. Pas als we weer in de buurt van
de Santa Maria in Trastevere komen komt het volkse karakter weer terug. We lopen langs de Tiber richting Tibereiland, waar we de oversteek maken naar de Joodse wijk. Hier ligt ook het Teatro
Marcello met enkele opgravingen. Normaal gesproken kun je daar tussendoor lopen, maar om de een of andere vage Italiaanse reden (wegens werkzaamheden.... niets te zien) vandaag dicht helaas. We
lopen verder door het wijkje en vervolgens een beetje kriskras richting het Piazza Farnese en het Campo de’ Fiori. De markt is nog aan de gang en het is er zoals altijd ontzettend
druk.
We besluiten
richting Piazza Navona te lopen en daar ergens te lunchen. Maar het lukt niet echt een plek te vinden; alles zit vol, er staan zelfs rijen zo ontzettend druk is het in Rome. Ik kan me echt
voorstellen dat de Romeinen de toeristen op enig moment helemaal zat zijn. Wij hebben dat nu al na een paar dagen. We komen uiteindelijk in een klein barretje terecht waar we nog voor €1,10 een
cappuccino krijgen en dat op nog geen 500m van het Piazza Navona waar je voor evenveel koffie het vijfvoudige betaalt. Als we na deze verrassing verder lopen komen we bij het Pantheon
terecht. Zo doods en saai als het vrijdag was, zo gezellig en levendig is het vandaag. Dus toch wel onverwachts ploffen we neer bij een van de barretjes en onder het genot van 1+nog 1 Spritz
verbazen we ons over alles en iedereen die aan ons voorbij trekt. Een carnavalsoptocht is er niets bij.
Het Pantheon
moeten we toch nog even bezoeken. Door alle drukte heen lukt dat best aardig. Het lukt ons zelfs om een aantal aardige foto’s te maken.
Terug in het
hotel blijkt de kluis nog steeds niet te werken. Door de truuk met de ‘flinke mep’ heeft hij waarschijnlijk de geest gegeven. Er is vanochtend al naar gekeken, maar hij moet gerepareerd worden.
We zullen waarschijnlijk wel aan het lijntje gehouden worden de rest van de week zonder dat er iets gebeurt .... inderdaad de receptie weet van niets. Morgen nog maar eens
proberen.....
Dinsdag 18 juni
Barcelona heeft Gaudi, Wenen heeft
Hundertwasser en Rome heeft .... Coppedè. Wie? Gino Coppedè.
Een architect die leefde rond 1900
en van de stad Rome de vrije hand kreeg een klein wijkje te renoveren en daar volledig op ‘los’ ging. Zijn stijl is de stijl van de Efteling of van Walt Disney; sprookjesachtig of anders gezegd:
alle architectonische stijlen gemixd tot een geheel. Via een grote “stadspoort” kom je de wijk binnen. Je moet wel even naar luchthappen om de overdaad aan stijlen in je op te nemen. Niets is
hetzelfde en op elke centimeter is wat anders te zien. Hopelijk geven de foto’s een beeld. In woord is het niet uit te drukken. Voor wie het ooit eens wilt zien. Ga naar de Villa Borghese en loop
vandaar via de Via Po naar het Piazza Buenos Aires. Steek dit plein over en dan gelijk de eerste rechtsaf (Via Dori), maar je kunt het niet missen.
Dan weer terug, maar wel eerst een
cappuccino. In dit niet-toeristendeel gewoon normale prijs €1,40 zittend aan een tafeltje.
Gezien ook de warmte lopen we
schuin door het Villa Borghese park naar de Pincio voor het uitzicht over Rome. Helaas zien we door de hoge begroeiing alleen het Piazza del Popolo. Over de Pincio richting Spaanse Trappen. Net
voor je daar aankomt ligt cafè & ristorante Ciampini. Hier heb ik al eens prima geluncht, dus een goede referentie doet wonderen. Zo zien we de jeugd alleen maar op tripadvisor kijken op zoek
naar het beste lunchadres, barretje, ijssalon noem maar op. Als je als ondernemer hier niet op inzet, ga je ten onder is onze conclusie. Daar waar de rijen staan, is een hoge score op tripadvisor
te zien. Terug naar mijn eigen Rickadvisor: Ciampini scoort goed. Ook vandaag weer. Lekker uit de drukte eten, prima eten tegen een redelijk prijs.
Als middagprogramma besluiten we
naar het Castel Sant’Angelo te gaan. Eigenlijk om het museum te bezoeken. We gaan voor de korste route: Spaanse trappen af (gelijk wat foto’s maken), Via Condotti door (gapen naar de modereuzen),
Via dei Coronari in (leuke straat met kunst- en antiekzaakjes en leuke doorkijkjes en geveltjes) en vervolgens de Ponte Sant’Angelo over. We staan voor de ingang en we besluiten....toch niet naar
binnen te gaan (vooral vanwege de prijs).
Als we al fotograferend terug
richting de stad lopen en het mooie licht uit het westen zien, lijkt het ons een goed idee om de Gianicolo op te lopen om het schitterend uitzicht over de stad te fotograferen. Moet ideaal zijn
met dit licht. Dus rechtsomkeert richting Vaticaan. Vlak voor het Piazza San Pietro slaan we links af richting busterminal, waar we via roltrappen in terecht komen. Vandaar komen we bij het
kinderziekenhuis Bambino Gesù uit. Dan is het nog een klein stukje omhoog om van het eerste uitzicht te genieten. Het licht is inderdaad perfect.
We vervolgen onze weg over de
Gianicolo tot aan de Via Garibaldi met steedsweer wissele de uitzichten. Daar nemen we twee keer de trappen naar beneden naar Trastevere, waar we op het terras van Ombre Rosse belanden. Een erg
leuke bar, ook ontdekt bij de jeugd (tripadvisor?).
We blijven hier
tot aan ons avondprogramma; foto’s maken van het Forum Romanum en het Colosseum tijdens ‘blue hour’ (het laatste uurtje van de schemering alvorens het helemaal donker is). Op onze weg er naar toe
nemen we nog even de koepel van de St. Pieter met de Tiber (in schemering) mee evenals het Piazza Campidoglio in avondlicht. Het Forum Romanum by night is altijd indrukwekkend net als ook het
Colosseum waar we net op tijd aankomen voor een paar mooie opnames. Twee gitaristen laten horen hoe het echt moet en maken er een bijzonder moment van. Hoe mooi in deze omgeving. Ik vraag me af
hoe het er hier ruim 1900 geleden op dit tijdstip uitzag.
Helaas werkte de wifi in het hotel bagger en is Rick gestopt met het blog te schrijven.
De thermen van Caracalla, zeer indrukwekkend.
Circus Maximus
